proza van Kunstenaar Peter Paulusse
Een koekje of een chocolaatje bij de thee?
Het zoutend zout geproefd op 30-12-1990
Troost.
De kanker geroken
op een mooie zomerdag
tussen het gras en tarwe goud.
Koeien kijken toe.
Appelbomen baren jong fruit.
Zeeland is stil.
Mijn troost zijn onze laatste woorden.
De dokter weg.
De nachtverpleegster leest of breit.
Ik zeg: “Slaap zacht en droom mooi.”
Onze ogen rusten uit bij elkaar.
Zij is voor de laatste keer blij met mij.
Zij glimlacht.
In de vroegte roept mijn pa:
“Wat doet ze nu?”
De zon net wakker.
Zij ligt dood, zie ik.
“Wat doet ze nu?”
“Ze is dood.” Zeg ik.
Slaap zacht. Droom mooi.
Bedankt Ma.
Zo sta ik aan het sterfbed van mijn moeder.
Ik hou van haar.
Zij houdt zoveel van ons.
Mijn laatste woorden.
Onze laatste blik.
Troost.